Ankara'dan abim geldi

Bugün dinledim ilk kez bu şarkıyı : Grup Gündoğarken-Ankara'dan Abim Geldi.

Anlatıcı İstanbul'da; ama bir söz var ki olayı kitledi: Ankara'dan abim gelmiş.
Şarkıyı dinlerken 3 farklı his yaşadım: 90lara gitmek, Ankara'daki abi, evden çıkan birinin eve gelmesi olayı.

*90lara gitmek: şarkının ritmi, aletlerin kullanım şekli tam olarak o dönemin huzurunu yansıtıyor. Ya da benim Grup Gündoğarken ile öyle çocukluğumla bir özdeşleştirme var. Kaldı ki tanımlamalar da böyle 80lerin, 90ların ya da gelin eskilerin diyelim, o dönemlerin huzur ögelerini taşıyor:
      -mişli geçmiş zamanın masalsı havası,
      -annem, babam, abim ve ben kişileri
      - siyah beyaz filmin sinemada gösterimi

*Ankara'daki abi:  küçükken en ciddi işlerin olduğu, en erişilmez gibi duran ve okuma amaçlı Anadolu'ya en yakın olduğu için tercih edilen şehrimiz rolu ile çıkıyor meydana Ankara. Abi, ablaların okumaya gittiği için daha farklı anlam kazandığı şehrimiz oluyor Ankara. Ki aile de İstanbul'da iken bu büyük şehir, arka planda da kalmamış gibi. Evet denizi yok; ama abim orada o sebepten bu dizeler yazılacak.

*Evden bir süreliğine bavulunu alıp giden ablanız abiniz varsa bu yazacaklarımı iyi bilirsiniz. Evden giderkenki ailenizin gururu, sevinci, maddi olarak hesaplama;ama keyfi bozmasın diye çaktırmamalar, annenin haberi duyduğu andan itibaren nasihatları, babanın uğurlama saatlerine yakın az ve öz nasihatları, uğurladıktan sonraki zamana alışma, evde kalan kardeşlerin üzüntüsü ve ona kalacak daha fazla boşluk ile beraber sonraki günlerin hayalini kurma, vs. Sonra abinin, ablanın ayda bir gelme heyecanları, akrebi de yelkovanı da ona göre ayarlamak, onun sevdiği yemekleri yapmak, onun aslında sen gittiğinden beri herşey yerli yerinde mesajları verme çabaları.

İçinde Ankara geçiyor diye zaten sevdim; ama yukarıdaki sebeplerden ayrı sevdiğim bir eser oldu.

[...]
bir sinemanın önündeyim
siyah beyaz bir film varmış
annem babam beni çok severmiş
ankara’dan abim gelmiş
evde bir bayram havası
annem babam beni çok severmiş
dağılır duman duman bir ömür
olur olmaz karşımda
olur olmaz geceler
karışır mesafeler o anda
olur olmaz uzaklar
olur olmaz kısalır
kadıköy’den istanbul’a
ilk avare akşamlar
alnımda ergenlikler
ilk aşkı müjdelermiş
annem babam beni çok severmiş
bir sinemanın önündeyim
siyah beyaz bir film varmış
annem babam beni çok severmiş
Ankara’dan abim gelmişevde bir bayram havası
annem babam beni çok severmiş
of annem, annem