İyelik hali değişik bağlamlarda sorgulanır da, beni şu aralar ilgilendiren hali sevgili yeğenimin, Masal'ın kullanış şekli. Birgün uyandığında annesine durup "benim Ceylanım nerede?" diye sormasını söyleyince ablam içim bir tuhaf oldu. Küçük elleri, masumluğu, salt varlığı ile hayatıma umut getirmiş olan güzelim bebek nasıl böyle bir sahiplenme ekini kullanıyor ki? Diğer teyzesi için de "benim Arzum" diyor; ama benim gibi onu hep uzaktan takip eden, cümlelerini deftere yazıp tekrar tekrar okuyan teyzesi için çok daha farklı anlam taşır hale geliyor.
Hayatımda yaşadığım en güzel sığınma halidir Ankara'dan sonra. Bir masumluğun, koşulsuz sevginin sunulduğu tek dönemin varlığına, bir kelimesine, bir sahiplenme ekine başımı yaslıyorum. Kendimi o saf duyguya bırakıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder